ေဆာင္းတြင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္တရက္ အခန္းေဖာ္ႏွင့္ကၽြန္မ အနီးအနားက ျမိဳ႕ေလးတျမိဳ႕သို႕ အလည္အပတ္သြားရန္ ကားျဖင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ မနက္၈နာရီသာရွိေသးသျဖင့္ ျမဴမ်ားကလည္း ခပ္မႈိင္းမႈိင္းက်ေနသည္။ တေနရာ ၌ ကၽြန္မတို႕ ကားေရွ႕ အနက္ေရာင္ ရထားလံုးတစီးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ထိုရထားလံုးကို သန္မာ၊ျဖဴေဖြးေနသည့္ ျမင္းျဖဴၾကီးတေကာင္က ဆြဲလာသည္။ ျမင္းၾကီး အရြယ္အစားမွာလည္း ကၽြန္မတသက္နဲ႕တကိုယ္ တခါမွ်မျမင္ဘူးသည့္ ခႏ ၶာကိုယ္အရြယ္အစားျဖစ္ျပီး ေခါင္းမွ အျမီးထိ အနက္ေရာင္၊အညိဳေရာင္တကြက္မရွိ ျဖဴေဖြးေနသည္။ လည္ဆံေမႊးမ်ားက ရိတ္ထားျခင္းမရွိ၊ တလႊားလႊားက်ေနျပီး အျမီးမွာေတာ့ က်စ္ဆံျမီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္စည္းထားသည္။ ျမဴမ်ားထဲမွ ထြက္လာျပီး ကၽြန္မတို႕ကားနားသို႕ေရာက္လာေသာ ထိုဧရာမျမင္းျဖဴၾကီးႏွင့္အနက္ေရာင္ရထားလံုးၾကီးအား မွင္သက္မိေနခိုက္၊ ကၽြန္မအခန္းေဖာ္က အံ့ၾသတၾကီးျဖင့္ ကၽြန္မအားလွမ္းေအာ္တယ္။ ဖူး... လွည္းထဲက လူကိုၾကည့္။ သူေျပာမွ ကၽြန္မ ရထားလံုးေမာင္းေနသည့္လူေပၚအာရံုေရာက္သြားသည္။ ရထားလံုးအတြင္း၌ အသက္ ၈၀ခန္႕ရွိမည့္ လူၾကီးတဦး။ တကိုယ္လံုးျဖဴေဖြးေနသည့္ ၀တ္ရံုကို ၀တ္ထားသည္။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေနသည့္ ဆံပင္ရွည္ကို ဖားလ်ားခ်ျပီး ေနာက္၌ သိမ္းထားသည္။ သူ ၏ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ားကလည္း ျဖဴေဖြးေနျပီး ၀မ္းဗိုက္အလည္ထိက်ေနသည္။ ထိုထက္စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းသည္မွာ သူ ၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး မ်က္ခံုးေမႊးမ်ားက လည္ပင္းနားထိရွည္းလ်ားစြာက်ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျပင္ ေသးငယ္လွသည့္ မ်က္မွန္ ကိုလည္း တပ္ထားေသးသည္။ သူအားၾကည့္ျပီး ရုတ္တရက္ Harry Potter ဇာတ္လမ္းထဲမွ Harry ၏ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးျဖစ္သူ Dumbledore ကို သတိရမိသည္။ အရပ္အေထာင္အေမာင္း ရုပ္ရည္ခ်င္း ခၽြတ္ဆြတ္မတူေသာ္လည္း အသြင္အျပင္ ပံုပန္းသဏ ၰၰၰာန္မွာ Dumbledore အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအခုိက္ ကၽြန္မ အခန္းေဖာ္မွ “ဒါ အားမစ္ကြ!” ဟု ေရရြတ္လိုက္တယ္။ ထို လူၾကီး ကၽြန္မတို႕ ေဘးမွ ျဖတ္သြားျပီး အေတာ္ၾကာသည္အထိ ကၽြန္မတိုႏွစ္ေယာက္ သူ႕အေဆြးအေႏြးမျပတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေခ်။ ကၽြန္မက ဒီလူၾကီး Harry Potter ကားၾကည့္ဖူးလို႕ Dumbledore နဲ႕တူေအာင္တမင္လိုက္တုျပီးေနတာျဖစ္မယ္လို႕ဆိုလိုက္သည္။ ထိုအခါ အခန္းေဖာ္က မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ အားမစ္ပါဆိုမွ ဟယ္ရီေပၚတာေတာင္ ၾကည့္ဖူးရဲ႕လားမသိ။ သူငယ္ခ်င္းေျပာမွ ကၽြန္မ ျပန္သတိရမိသည္။ အားမစ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ရုပ္ရွင္ ဗီြဒယို ကဲသို႕ လွ်ပ္စစ္အေျခခံ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ား ၾကည့္ရႈ၊သံုးစြဲသည္မွာ သိပ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။
အားမစ္ဆိုသည္က အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ လွ်ပ္စစ္မီး ႏွင့္ ေခတ္မွီ နည္းပညာပစၥည္းမ်ား မသံုးသည္ႏွင့္ပတ္သတ္ ၍ နာမည္ၾကီးသည့္ လူမ်ိဳးစုတစုျဖစ္သည္။ အားမစ္မ်ားသည္ ဘာသာေရးအေျခခံျဖင့္ ကြဲေနေသာ လူမ်ိဳးစုျဖစ္သည္။ သူတို႕သည္ ေခတ္မွီ အသံုးအေဆာင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးမ်ားကို မႏွစ္သက္၊ ေက်းလက္ဆန္သည္ အရပ္မ်ားတြင္သာ ေနထိုင္သည္။ လူဦးေရ ႏွစ္သိန္း ငါးေသာင္းခန္႕ရွိျပီး ပင္ဆယ္ေဗးနီးယား(Pennsylvannia)၊ အင္ဒီယားနား(Indiana)၊ အိုဟိုင္းအိုး (Ohio) ႏွင့္ ကေနဒါႏိုင္ငံ အြန္တရီအို (Ontario) တို႕ ၌ အဓိကေနထိုင္ၾကျပီး ကၽြန္မေက်ာင္းရွိသည့္ ၀ူစတာျမိဳ႕ (Wooster)တြင္လည္း အားမစ္အေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ေလ့ရွိပါသည္။
အားမစ္မ်ားသည္ သူတို႕၏ ထူးျခားေသာ ဘ၀ေနထိုင္မႈပံုစံမ်ားေၾကာင့္ထင္ရွားသည္။ အားမစ္မ်ားသည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ ေမြးျမဴေရးလုပ္ျခင္းျဖင့္ အဓိကအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳသည္။ သူတို႕၏ ေန႕စဥ္ဘ၀သည္ လယ္ယာလုပ္ျခင္း၊ အိမ္သိမ္းဆည္းျခင္း၊ ကေလးထိန္းေက်ာင္းျခင္းျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္သည္။ ဘ၀အား အရိုးရွင္းဆံုးေနထိုင္သြားရန္မွာ သူတို႕၏ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွ ခံယူခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ေနထိုင္ရန္အတြက္လည္း အေမရိကန္ႏိုင္ငံကဲသို႕ ေခတ္မွီိတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံၾကီး ၌ ေနလင့္ကစား ေခတ္မွီပစၥည္းမ်ားသံုးျခင္းကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ ၍ ေနထိုင္သည္။ အထူးျခားဆံုးမွာ သူတို႕ က လွ်ပ္စစ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ အသံုးအေဆာင္မ်ား မသံုးျခင္းျဖစ္သည္။ တယ္လီဖုန္း၊ကား၊ လွ်ပ္စစ္မီးဖို၊ တီဗြီ၊ ကြန္ပ်ဴတာ၊ အ၀တ္ေလ်ွာက္စက္၊ အျခားလွ်ပ္စစ္ျဖင့္ျပဳလုပ္သည့္ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ား ဘာတခုမွ်မသံုးေခ်။ အံ့ၾသသြားမည္ထင္သည္။ လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မသံုးေတာ့ဘူးလား ဟုေမးစရာရွိသည္။ မွန္သည္။ ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္ ေမွာင္သည္ထင္လွ်င္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းေနသည္။ အေမရိကန္ကဲသို႕ ၂၄နာရီ ထိန္ထိန္ညီးေနသည့္ ေနရတြင္ ဖေယာင္းတိုင္ခ်ည္းပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္သံုးလာရသည္မွာ ့မလြယ္ေခ်။ ညေန ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္ ၇နာရီ ၈နာရီဆိုလွ်င္ အားမစ္တို႕ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးမ်ား မႈတ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္ၾကသည္။ မနက္ မိုးမလင္းေသးမီပင္ လူၾကီးမ်ားက ထ ၍ လယ္ကြင္းထဲသို႕ ဆင္းရန္ျပင္ၾကသည္။ သားသမီးအငယ္မ်ားရွိသည့္ အိမ္ဆိုလွ်င္ မိခင္ျဖစ္သူက ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းသြားရန္ မနက္စာစားရန္ျပင္သည္။ ထို႕ေနာက္ သားသမီးမ်ားကေက်ာင္းသြား၊ အိမ္ ၌ က်န္ရစ္ေသာ တေနကုန္ တေနခမ္း ေတာက္ေလွ်ာက္အလုပ္လုပ္သည္။ ၁၂ ႏွစ္ ၁၃ႏွစ္ခန္႕ရွိေသာ သားသမီးၾကီးမ်ားဆိုလွ်င္ မိဘႏွင့္အတူ၀ိုင္းလုပ္သည္။ အားမစ္လူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္ အလုပ္သည္သာ ပဓာနျဖစ္သည့္အတြက္ ကေလးတေယာက္ ေျပာ ၍ ဆို ၍ နားလည္လာသည္ဆိုသည္ႏွင့္ အိမ္အလုပ္အား ၀ိုင္းကူႏုိင္ရန္ သင္ေပးေတာ့သည္။ ၄၊ ၅ႏွစ္သာရွိေသာ ကေလးမ်ားဆိုေသာ္လည္း ၾကမ္းတိုက္၊ဖုန္သုတ္အလုပ္ေလာက္ လုပ္ၾကသည္။ ဤေတာ့ ေခတ္သစ္ပစၥည္းမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာပင္မသံုးသည့္ သူတို႕အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ဘာအလုပ္ေတြရွိလို႕ ဒီေလာက္အလုပ္မ်ားေနၾကသလဲဟု ေမးခ်င္မည္။ အားမစ္မ်ားတြင္ အလုပ္ပ်က္သည္ဟူ ၍ မရွိ။ အေၾကာင္းမွာ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ား အသံုးမျပဳျခင္းက အားမစ္တို႕ အား အလုပ္ပိုေစသည္။ ဥပမာ၊ အ၀တ္ေလ်ွာ္သည္ ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မတို႕သာမန္အိမ္တြင္
အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲ ထည့္ေလွ်ာ္မည္။ အစားအေသာက္ခ်က္လွ်င္ လွ်ပ္စစ္မီးဖိုသံုး ၍ ခ်က္မည္။ အားမစ္မ်ားအတြက္မူ အ၀တ္ကိုလက္ျဖင့္ေလွ်ာ္၊အစားအေသာက္ကို မီးေမႊး ၍ ခ်က္သည့္ အတြက္ အခ်ိန္ပိုကုန္သည္။
ပံု ၁- အိမ္အလုပ္၀ိုင္းကူလုပ္ေနၾကေသာ အားမစ္ ကေလးငယ္ႏွစ္ဦး။ ပံု ၂ - ျမင္းျဖင့္ လယ္ထြန္ေနေသာ အားမစ္အမ်ိဳးသားတဦး၊ (အားမစ္မ်ားသည္ ထြန္စက္မ်ားလုံး၀အသံုးျပဳခြင့္မရွိေခ်။)
အားမစ္မ်ား ထိုသို႕ လွ်ပ္စစ္အသံုးအေဆာင္မ်ား မသံုးစြဲ ဆိုသည္မွာ အေပၚယံ၊ဟန္ျပမဟုတ္ေခ်။ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းတခုအေနျဖင့္ ေစာင့္ထိန္းျခင္းျဖစ္သည္။ အေရးၾကီးကိစၥေပၚလာ၍ တယ္လီဖုနး္သံုးရန္ ကားသံုးရန္ရွိလွ်င္ မိမိ မိတ္ေဆြနီးစပ္ရာအိမ္မ်ားသို႕ သြားျပီး အကူအညီေတာင္းခံေလ့ရွိသည္။ ဤမ်ွ တင္းက်ပ္သည့္ ဘ၀ေနထိုင္ပံုအား စစၾကားျခင္း ဘာေၾကာင့္ သူတို႕ ဒီလိုဘ၀မ်ိဳးနဲ႕ေနထိုင္ဖို႕ ေရြးခ်ယ္ၾကတာလဲ၊ ဒီလိုေနထိုင္မႈပံုစံကိုလည္း သူတို႕ဟာသူတို႕ ေမးခြန္းမထုတ္ေတာ့ဘူးလားဟု ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သည္။ စာဖတ္သူလည္း ဤသို႕ စဥ္းစားေနမည္ ထင္သည္။ အားမစ္တို႕ ဤသို႕ေနထိုင္ျခင္းက သူတို႕တဦးတေယာက္၏ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္မႈမဟုတ္ပါ။ သူတို႕၏ အားမစ္ဆိုသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုမွ ေ၇ြးခ်ယ္ထားေသာ ပံုစံျဖစ္ပါသည္။ သို႕ျဖစ္ ၍ အားမစ္တေယာက္ျဖစ္လွ်င္၊ အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းတြင္းမွ ေမြးဖြားလာလွ်င္ ထိုေနထိုင္မႈပံုစံအတိုင္း တင္းက်ပ္စြာ ေနထိုင္ၾကရသည္။
အားမစ္ဆိုသည့္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ ၍ေနသည္။ အထင္ရွားဆံုအေနျဖင့္ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းဘာတခုမွ်မသံုးရပါ ဟူသည့္စည္းကမ္း။ ၀တ္စားဆင္ယင္ျခင္း ၌ ဆိုလွ်င္ မိန္းမမ်ားသည္ ဆံပင္ကိုစည္း ၍ အားမစ္ ေခါင္းအုပ္ကိုေဆာင္းထားရသည္။ ဆံပင္ဖားလ်ားခ်ထားလွ်င္ မေကာင္းသည့္မိန္းမဟုသတ္မွတ္သည္။ ဂါ၀င္အရွည္ကို လံုျခံဳစြာ၀တ္ဆင္ၾကသည္။ ေယာေက်ာၤးမ်ားသည္ ၾကိဳးသိုင္းပါေသာ ေဘာင္းဘီကို ၀တ္ဆင္ရသည္။ ထို႕ေနာက္ ခရီးသြားလွ်င္ ဘက္ဂီ(Buggy) ဟုေခၚေသာ ရထားလံုးႏွင့္ျမင္းလွည္းကိုသာသံုးရမည္။ သူတို႕၏ ရထားလံုးသည္လည္း အနက္ေရာင္ျဖစ္ရမည္။ အားမစ္မ်ားတြင္ အရာရာတိုင္းလိုလိုအတြက္ စည္းကမ္းမ်ားရွိသည္။ စက္ဘီးဆိုလွ်င္ ေျခနင္းျပားမပါသည့္ ေျချဖင့္ တြန္းသြားရသည့္ စက္ဘီးသာစီးရသည္။ ျမင္းသိုင္းၾကိဳးမ်ားသည္ အေရာင္တမ်ိဳးတည္းသာျဖစ္ရမည္။ ေယာေက်ာ္းေလးမ်ား ၾကဳိးသိုင္းအက်ီ၀တ္ဆင္လွ်င္ ၾကိဳးအား ၾကက္ေျခခတ္သိုင္းရမည္၊ သို႕မဟုတ္ အတည့္ သိုင္္းရမည္ စသည္ျဖင့္ အေသးစိတိ္ စည္းကမ္းမ်ားရွိေလသည္။
ထိုစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းတြင္းရွိ ခရစ္ယာန္ဘုရားေၾကာင္းမ်ားမွ သက္ၾကီး၀ါၾကီး တာ၀န္ရွိသူမ်ားက သတ္မွတ္၊ ျပ ဌာန္းေပးသည္။ အားမစ္မ်ားသည္ ဘာသာေရး အေလးအနက္ထားေသာသူမ်ားျဖစ္ျပီး ဘုရားေက်ာင္းမွ ျပ ဌာန္းထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားဆိုလွ်င္ တေသြးတသန္တမိန္႕လိုက္နာၾကသည္။ ဤသို႕ ဘာသာေရးအစြန္းေ၇ာက္ျခင္းႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ေနထိုင္ျခင္းေၾကာင့္လည္း အားမစ္လူမ်ိဳးမ်ားဟူ ၍ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္သည္။
အားမစ္၏ သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ေသာ္ အားမစ္တို႕သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႕ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ေက်ာ္ခန္႕က ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ကၽြန္မဖတ္ဖူးသည့္ စားမ်ားအဆိုအရ ဆြစ္ဇလန္ႏိုင္ငံႏွင့္ ဂ်ာမန္ႏိုင္ငံမွ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕သည္ သူတို႕၏ ဘာသာေရးအယူအဆမ်ားေၾကာင့္ ျပစ္မႈသင့္ ၍ ကြတ္ျမက္ခံရမည့္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာခဲ့သည္။ သူတို႕ႏွင့္အတူ ဂ်ာမန္စာျဖင့္ေရးသားထားေသာ
သမၼတ က်မ္းစာ စာအုပ္မ်ားလည္း ပါလာသည္။ က်မ္းစာမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းဂ်ာမန္စာျဖင့္ ေရးသားထားသည့္အတြက္ အျပည့္အ၀နားလည္ျခင္းမရွိၾကေခ်။ ဤတြင္ သူတို႕တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ဘာသာေရးအသိႏွင့္တြဲဖက္ ၍ ကိုယ္ပိုင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ေရာ ၍ခ်လာသည္။ သူတို႕ ထုတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအား မည္သူမွ်ေမးခြန္းထုတ္ခြင့္မရွိ။ ခ်ိဳးေဖာက္ပါက ဘုရားသခင္၏ ျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံရမည္ဟုဆိုလာၾကသည္။ ခ်က္စ္ေက်ာင္းမွ အာဏာပိုင္သက္ၾကီးပိုင္းမ်ားက အျခားအားမစ္မ်ားအား မင္းတို႕အေနျဖင့္ သမၼတက်မ္းစာ နားမလည္ျခင္းတြက္ ဘာမွ ပူရန္မလို၊ငါတို႕ခ်မွတ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာလွ်င္ ဘာျပသနာမွ်မရွိဟုဆိုကာ အားမစ္လူမ်ိဳးစုအား ထိန္းသိမ္းခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ ျပ ဌာန္းထားေသာ ဥပေဒအခ်ိဳ႕ အစြန္းေရာက္လာသည္၊ မလိုက္နာႏိုင္ဟုထင္လာေသာအခါ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း အက္ေၾကာင္းမ်ားေပၚလာျပီး အုပ္စုမ်ားကြဲလာသည္။ ထုိအခါ အုပ္စုတစုႏွင့္တစု စည္းမ်ဥ္းမ်ားလည္း ကြာလာသည္။ အခ်ိဳ႕အုပ္စုက ရထားလံုးသည္ အမည္းျဖစ္ရမည္၊ အခ်ိဳ႕ ခဲေရာင္ျဖစ္ရမည္။ အခ်ိဳ႕က ေယာေက်ာၤေလးမ်ား၀တ္သည့္ ၾကိဳးသိုင္းသည္ ၾကက္ေျခခတ္ျဖစ္ရမည္။ အခ်ိဳ႕က အတည္႕ျဖစ္ရမည္ စသည္ျဖင့္ အေသးအဖြဲေလးမွ အစအနည္းငယ္စီကြာျခားသြားၾကသည္။
အားမစ္မ်ား အေမရိကန္ ၌ အေျခက်ၾကာလာေသာအခါ အဂၤလိပ္စကား ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ျဖစ္လာသည္။ (ယခင္က ဂ်ာမန္ႏွင့္ ဒက္ခ်္ ဘာသာစကားကို ေျပာသည္။ ယခုအခါ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ပင္ဆယ္ေဗးနီးယန္း ဒက္ခ်္ (Pennsylvanian Ductch) ဘာသာစကားႏွစ္ခုေျပာၾကသည္)။ အဂၤလိပ္စာ ကၽြမ္းက်င္လာသည့္အေလ်ာက္ သူတို႕ ကိုးကြယ္ေနသည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာႏွင့္ ပတ္သတ္ေသာ က်မ္းစာမ်ားအား အဂၤလိပ္လိုေရးသားထားသည္မ်ားကို ဖတ္ၾကည့္သူမ်ားရွိလာသည္။ ဤတြင္ သူတို႕ မမွိတ္မသုန္လိုက္နာေနေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ သခင္ေယရႈေဟာၾကားခဲ့သည္ တရားမ်ားတြင္ မပါသည္ကို စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ေတြ႕လာရသည္။
ထို အျပင္ ၌ က်မ္းစာကိုေလ့လာမိသူမ်ားသည္ ခ်က္ခ်္ (Church) ၏ အာဏာပိုင္တို႕ႏွင့္ သေဘာကြဲလြဲကာ ပရိပကၡျဖစ္လာသည္။အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ က်မ္းစာအား ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ေလ့လာျပီး အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းအား ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းသည္ တင္းၾကပ္စြာတာျမစ္ထားေသာ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ထိုစည္းကမ္းကို ေဖာက္ဖ်က္မိသည္ကို ေတြ႕ရွိပါက သို႕မဟုတ္ သူတို႕ခ်မွတ္ထားေသာ ၾကီးမားသည့္ စည္းကမ္းတစံုတရာကို ေဖာက္ဖ်က္မိပါက အားမစ္ အဖြဲ႕အစည္းတြင္းမွ က်ဥိျခင္းခံရေလသည္။ အက်ဥ္ခံရျခင္းသည္ အဖြဲ႕အစည္းအသိုက္အ၀န္းႏွင့္ေနရေသာ အားမစ္လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အၾကီးက်ယ္ဆံုးျပစ္ဒဏ္ျဖစ္သည္။
အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အက်ဥ္ခံရလွ်င္ ခံရသူသည္ အပတ္စဥ္တက္ေနသာ ဘုရာေက်ာင္းသို႕ တက္ေရာက္၀တ္ျပဳခြင့္ မရေတာ့ေခ်။ ထို႕ထက္ဆိုးသည္က ကုိယ္၏ ဘုရားေက်ာင္းအတြင္း ရင္းႏွီးက်ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားက ကုိယ့္အားေရွာင္လာသည္။ အဖြဲ႕အစည္းတြင္းေပးသည့္ အကူအညီမ်ားလည္း ရပ္တန္႕သြားသည္။ ယခင္က တရင္းတႏွီး ဖတ္ေခၚခံခဲ့ရသည့္ စားပြဲမ်ားသို႕လည္း ဖိတ္ၾကားျခင္းမခံခဲ့ရေတာ့။ မိမိ၏ မိဘမ်ားသည္ပင္ မိမိအိမ္မွ ခ်က္ ၍ပို႕သည္႕ အစားေသာက္အား မယူရဲ၊မစားရဲေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ သို႕အတြက္ ျပင္ပ ကမၻာ ေခတ္မွီတိုးတက္လာသေလာက္ အျပင္ေလာကႏွင့္ ေရာေႏွာရန္လည္း သတၱိမရွိသျဖင့္ အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းသည္သာ သူတို႕၏ တခုတည္းေသာ အားထားရာျဖစ္ေနသည့္ အားမစ္လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ခံရျခင္းအား အလြန္အမင္းေၾကာက္ရြံ႕ၾကသည္။
က်မ္းစာ တတ္လာသည့္အေလ်ာက္ အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းတြင္း အခ်ိဳ႕သည္ သခင္ေယရႈေဟာခဲ့သည္ႏွင့္ ဘာမွ မဆိုင္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားအား လက္တလံုးၾကား ခ်ိဳးေဖာက္တတ္လာသည္။ အိမ္တြင္ ဖုန္းမသံုးရ၊ အိမ္အတြင္း ၀ိုင္ယာၾကိဳးမျဖတ္ရဟုဆိုသျဖင့္ ဖုန္းလိုင္းမ်ားအား အျပင္သို႕ထုတ္ကာ အိမ္အတြင္းတြင္ ၾကိဳးမဲ့ဖုန္းမ်ား ခိုးသံုးသည္မ်ားလည္းရွိသည္။ ကၽြန္မသြားေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးပစၥည္းေရာင္းခ်သည့္ ဆိုင္တြင္ အားမစ္အခ်ိဳ႕ လယ္ကြင္းသံုး ထရက္တာမ်ား လာ၀ယ္ၾကသည္မ်ားေတြ႕သည္။ အေရာင္းဆိုင္ပိုင္ရွႈင္ၾကီးကပင္ အားမစ္တြင္ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အားမစ္မ်ားရွိေၾကာင္း၊ သူတို႕သြားေရာက္သည့္ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထရက္တာသံုးခြင့္ျပဳထားလွ်င္ သံုးရန္လာ၀ယ္တတ္ၾကေၾကာင္းရွင္းျပသည္။
အားမစ္အဖြဲ႕အစည္းသည္ သူတို႕၏ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္အား ထိန္းသိမ္းကာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ တဟုန္ထိုးတိုးတက္မႈကို အန္တု ၍ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနလာခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း တိုးတက္ျမန္လြန္းလွသည့္ ကာလႏွင့္ေလ်ာ္ညီသည့္အေျပာင္းအလည္းမ်ားလုပ္လာခဲ့ၾကရသည္။ ဥပမာ ကားမ်ားေပါလာသည့္ ေခတ္တြင္ ညခင္းခရီးသြားလွ်င္ သူတို႕၏ ရထားလံုးမ်ားအား ျမင္သာေစရန္၊ အႏၱရယ္ကင္းေစရန္ ရထားလံုးမ်ားတြင္ ေရာင္ျပန္ျပားမ်ား တပ္ဆင္လာၾကသည္။ ကိုယ့္ဆႏၵႏွင့္ကိုယ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား လက္တလံုးၾကားခိုးျပင္လာသည္မ်ားလည္း ရွိလာသည္။ ဤသို႕ၾကည့္လွ်င္ အားမစ္အဖြဲ႕အစည္း ၌ ေရာ့ရဲမႈမ်ား ေပ်ာ့ေျပာင္းမႈမ်ား ရွိလာသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ သို႕ျဖစ္ ၍ တခ်ိန္တြင္ ေခတ္၏တိုးတက္မႈေၾကာင့္ အားမစ္လူမ်ိဳးမ်ား ေျပာက္ကြယ္သြားမည္လားဟူလည္း ေတြးမိသည္။ သို႕ေသာ္ တဖက္တြင္လည္း ဘာသာေရးအရ မဟုတ္လွ်င္ပင္ မိမိတို႕ လူမ်ိဳးစု ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ ဤေနထိုင္မႈဘ၀ပံုစံကိုဆက္လက္ထိန္းသိမ္းမည္ဟု ခံယူထားသူမ်ားလည္းရွိသည္။ သို႕အတြက္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာအားမစ္ လူမ်ိဳးစု၏ အနာဂတ္သည္ မည္သို႕မည္ပံုျဖစ္မည္ဆိုသည္ကို အခ်ိန္ကသာအေျဖေပးေပလိမ့္မည္။
